… po dwóch tysiącach pięciuset osiemdziesięciu dziewięciu dniach i kilkunastu godzinach od swojego przyjścia na świat, nieważne że dużo, dużo później niż wiele innych dzieci ale w końcu, drugiego dnia Wielkanocy, tuż przed południem, o jakiejś 11,45 Tomek nagle powiedział: MAMA !!!
… tutaj nie ma co więcej pisać, bo tego opisać się nie da po prostu… powiedział MAMA i mówi to teraz świadomie, więc to nie przypadek… jak to się stało… tego nie wiemy… wiadomo, że dawniej, w Poniedziałek Wielkanocny tradycją było robienie psikusów- zwyczaj ten przetrwał do dnia dzisiejszego w niektórych regionach na południu Polski… chociaż nikt tak przecież nie myślał warto więc było przyjechać na święta w rodzinne, podbeskidzkie strony… może to cud, może ciężka praca, może zbieg okoliczności, a może po prostu to pani Justyna dotarła do Tomka tak jak wcześniej do jego genetycznego kolegi Tymka… każdy niech myśli sobie co chce ale Tomek powiedział przed chwilą znów MAMA…
No cóż – Ja sądzę że to nagroda za waszą ciężką pracę nad poprawą bytu Waszej pociechy.
witaj,nie znamy się osobiście,ale znam cię z opowiadań męża (Mirosław F.)dzięki niemu przeczytałam twego bloga. Jestem pełna podziwu dla waszej pracy nad tym ,żeby Tomkowi żyło się jak najlepiej.Dzięki takim wpisom człowiek docenia to co ma a z drugiej strony widzi jak małe dla nas rzeczy są wielkie dla innych.
Tomek ma wspaniałych rodziców..nawet nie umiem znaleźć słów by to opisać jak podziała na mnie głos dziecka ,które mówi tak w sumie banalne słowo mama ,ale tak ważne dla Was. Pozdrawiam serdecznie ,życzę wielu sukcesów w tak „trudnym ” rodzicielstwie, siły i wytrwałości. Ucałowania dla Tomasza.
witaj, no to już się znamy 🙂
baardzoo dziękujemy, bo każde takie pozytywne wsparcie naprawdę nas wzmacnia. pozdrowienia dla Ciebie, dla Mirka i w ogóle dla wszystkich.